Ajay N Joshi writes....

શુભ સવાર.. જીવનની ઘટમાળ નિયમિત પણે ચાલ્યા કરે છે.દિવસ-રાત,સાંજ-સવાર,સુખ-દુખ જીવન સાથે અભિન્ન રીતે વણાઈ ગયા છે.આ દરેક માંથી જો સૌથી સુંદર,સૌથી રમણીય જો કોઈ હોય તો એ છે સવાર..              સવાર હંમેશા આહલાદક જ હોય છે.સવાર હંમેશા એક નવી આશા,નવી ચેતના,નવી સ્ફૂર્તિ સાથે આપણી સામે આવે છે.સવાર હંમેશા તાજગીસભર જ હોય છે.              સવારમાં આપણું મન પણ એટલુંજ પ્રસન્ન હોય છે.કોઈ પણ પ્રકારનાં નકારાત્મક વિચારોને સ્વીકારવા તૈયાર હોતું નથી.આ અસર સવાર ને લીધે હોય છે.સવાર મન પર બહુ હકારાત્મક અસર કરે છે.અને એટલે જ સવાર ને "સોનેરી" બહુમાન મળ્યું છે.             સવારની આટલી હકારાત્મક અસરને લીધે જ આપણે મહત્વનાં કાર્યોની શરૂઆત સવારે જ કરીએ છીએ.ઋષિમુનિઓ પણ એ સમયે જ યોગ,ધ્યાન કરે છે.શિક્ષણનો સાચો સમય પણ સવાર જ છે.બપોરે ક્યારેય યોગ્ય શિક્ષણ આપી કે લઈ શકાય નહીં.             આમ...

"એક લીલા પાનની અપેક્ષા હોય,પરંતુ આખી વસંત ઘરે આવે એ દિકરી." ઉપરોકત ઉક્તિની પ્રત્યક્ષ અનુભૂતિ તો જેનાં ઘરે કલનાદ કરતા ઝરણાં જેવી વહાલી દીકરી રમતી હોય તેને જ હોય.દીકરીને તો અનેક ઉપમા મળી છે જેમ કે તુલસીનો ક્યારો,પ્રેમનું પારણું, પારકી થાપણ વગેરે કેટલીય ઉપમા દીકરી શોભાવે છે.પણ મારે તો અહીં દીકરીને એક સરિતાની ઉપમા જ આપવી છે.દીકરી એટલે સરિતા.           ખળખળ વહેતી નદી જે જે પ્રદેશમાંથી પસાર થાય તેને જીવંત બનાવી દે છે એજ રીતે દિકરી પણ હસતી રમતી પિયરમાં હોય કે સાસરે,પોતાની હાજરી માત્રથી જ સર્વત્ર પ્રાણ પુરે છે.નદી જ્યારે પોતાના જન્મસ્થાન રૂપી પહાડોમાંથી નીકળતી હોય ત્યારે કેવી લાગે છે?જાણે પિતૃગૃહએ બાલિકા જેવી જ.!તેનામાં ઠરેલપણું તો જ્યારે સાસરે જાય ત્યારે જ આવે.તેમ નદી પણ સમુદ્રને મળવા જાય ત્યારે જ ગંભીરતા ધરે છે ને.            નદી વગર જીવન શકય નથી. નદીની ગેરહાજરીમાં તો રણનો જ વિસ્તાર થાય.એજ રીતે દીકરી વગરનો સંસાર પણ કલ્પી નથી શકાતો.દીકરી ની જયાં અવગણના થાય,ઉપેક્ષા થાય એ પરિવાર કે સમાજ ક્યારેય વ...

લીલીછમ લાગણીએ લથબથ ભીનું ભીનું જીવતર પરમકૃપાથી મળે છે જીવવા દીકરી નામે અવસર..