ઘર અને મકાન..!!

ઘર અને મકાન..!!

      વાંચતા સમાનાર્થી લાગતાં અને વાસ્તવમાં પણ સમાનાર્થી એવાં આ બે શબ્દોમાં ઘણો જ તફાવત છે.સજીવ અને નિર્જીવ જેટલો.!
       સામાન્ય લાગતા આ બે શબ્દો અસામાન્ય તફાવત ધરાવે છે.એક શબ્દ એટલે લાગણીનું ઘડતર અને બીજો શબ્દ એટલે સિમેન્ટનું ચણતર.
        બિલ્ડર મકાન ઉભું કરે છે પણ એને ઘર એમાં રહેવા આવે એ લોકો બનાવે છે.આપણે જ જો ઝીણી નજરે વિચાર કરીએ તો ઘણીવાર એવાં વાક્યો બોલતાં હોઈએ જે ઘર અને મકાનને અલગ પાડતાં હોય.જેમકે,હજી તૈયાર થતી ઈમારતને લોકો મોટાભાગે એમ જ પૂછશે કે મકાન તૈયાર થઈ ગયું?જાહેરાતોમાં પણ આપણે જોઈએ છીએ કે મકાન વેચવાનું છે એમ જ જાહેરાત હોય છે,ઘર નહીં.જ્યારે કોઈને આપણે ત્યાં બોલાવવા હોય ત્યારે આપણે એમ જ કહેતાં હોઇએ કે મારા ઘરે આવો,નહીં કે મારા મકાને આવો.માટે ઘર એ લાગણીઓનું ઘડતર છે,મકાન એ સિમેન્ટનું ચણતર છે.
        ધરતી પરનું સાચું સ્વર્ગ હોય તો એ આપણું ઘર છે,મકાન નહીં.આખો દિવસ કામ કર્યા પછી જયાં જવાનું મન થાય એ આપણું ઘર.આખા દિવસનો થાક જયાં પગ મુકતા જ પળવારમાં ઉતરી જાય એ આપણું ઘર.ગમે એટલાં થાક્યા હોઈએ પણ જયાં પહોંચતા જ મોઢામાંથી ઉદગાર સરી પડે કે "હાશ" એ આપણું ઘર.ઘરનાં ફળિયામાં રમતા બાળકો શેરીમાં

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

પ્રકૃતિ અને આપણે..

Image
વિશાળે જગ વિસ્તારે નથી એક જ માનવી, પશુ છે,પંખી છે,સાથે ફૂલોની છે વનસ્પતિ..                   શ્રી ઉમાશંકર જોશીની આ પંક્તિઓ આપણને થોડામાં ઘણું કહી જાય છે.અને એટલે જ પ્રકૃતિ વિશે આજે લખતા મનમાં સૌથી પહેલા આ પંક્તિ જ આવી એટલે કીધું એનાથી જ શરૂઆત કરું.આ પંક્તિમાં કવી આપણને કટાક્ષ કરીને મીઠાં શબ્દોમાં કહી દે છે કે આ દુનિયામાં રહેવાનો હક એકલો માનવી નો જ નથી, કે એકલો માણસ જ અહી રહેતો નથી પણ બીજા ઘણાં જીવો પણ અહી વસવાટ કરે છે.માનવીની સાથે અહી પ્રાણીઓ છે,જાત જાતના પક્ષીઓ છે તેમજ સુંદર ફૂલો સાથેની અપાર વનસ્પતિઓ પણ છે.              પ્રકૃતિના જ પંચ મહાભૂતો માંથી બનેલ માનવીને પ્રકૃતિ આકર્ષે જ.એમાં નવાઈ નથી.વર્ષા ઋતુમાં મોરને કળા કરતો જોઈ આપણે રાજી થઈએ જ.મોટા શહેરનો નાનકડો બગીચો આપણ ને હજી એટલો જ વ્હાલો લાગે છે.આથમતા સુરજ ને જોવા હજી પણ સનસેટ પોઇન્ટ ભરચક થઈ જાય છે.ક્યારેક જો ક્યાંક તારા મઢેલું આકાશ જોવા મળી જાય તો "ઓહ" શબ્દ મોં માંથી નીકળ્યા વગર રહેતો નથી.આ...
Read more

દીકરી એટલે સરિતા..Taneesha Joshi

Image
"એક લીલા પાનની અપેક્ષા હોય,પરંતુ આખી વસંત ઘરે આવે એ દિકરી." ઉપરોકત ઉક્તિની પ્રત્યક્ષ અનુભૂતિ તો જેનાં ઘરે કલનાદ કરતા ઝરણાં જેવી વહાલી દીકરી રમતી હોય તેને જ હોય.દીકરીને તો અનેક ઉપમા મળી છે જેમ કે તુલસીનો ક્યારો,પ્રેમનું પારણું, પારકી થાપણ વગેરે કેટલીય ઉપમા દીકરી શોભાવે છે.પણ મારે તો અહીં દીકરીને એક સરિતાની ઉપમા જ આપવી છે.દીકરી એટલે સરિતા.           ખળખળ વહેતી નદી જે જે પ્રદેશમાંથી પસાર થાય તેને જીવંત બનાવી દે છે એજ રીતે દિકરી પણ હસતી રમતી પિયરમાં હોય કે સાસરે,પોતાની હાજરી માત્રથી જ સર્વત્ર પ્રાણ પુરે છે.નદી જ્યારે પોતાના જન્મસ્થાન રૂપી પહાડોમાંથી નીકળતી હોય ત્યારે કેવી લાગે છે?જાણે પિતૃગૃહએ બાલિકા જેવી જ.!તેનામાં ઠરેલપણું તો જ્યારે સાસરે જાય ત્યારે જ આવે.તેમ નદી પણ સમુદ્રને મળવા જાય ત્યારે જ ગંભીરતા ધરે છે ને.            નદી વગર જીવન શકય નથી. નદીની ગેરહાજરીમાં તો રણનો જ વિસ્તાર થાય.એજ રીતે દીકરી વગરનો સંસાર પણ કલ્પી નથી શકાતો.દીકરી ની જયાં અવગણના થાય,ઉપેક્ષા થાય એ પરિવાર કે સમાજ ક્યારેય વ...
Read more